augustus 2013

Als wijnboeren zich niet aan de regels van hun AOC, DOC of DO houden, mogen ze hun wijnen niet op de markt brengen onder deze beschermde oorsprongsbenaming. In plaats daarvan staat dan de beschermde geografische aanduiding (IGP, PGI, IGT, Vin de Pays) op de fles vermeld. Vaak resulteert deze declassificatie in een lagere prijs voor de betreffende wijn. De meeste boeren houden zich dan ook al decennialang strikt aan de regels. Dit heeft ze echter wel op achterstand gebracht ten opzichte van wijnboeren in landen als Chili en Argentinië, waar men minder gebonden is aan regels of traditie, waar ze van alles kunnen uitproberen, met nieuwe wijnstijlen als gevolg.

Tegenwoordig zijn er wijnboeren in Europa die genoegen nemen met de IGP classificering. Juist omdat ze de AOC/DOC/DO regels te strikt vinden. Ook zij willen experimenteren en innoveren. Een concreet voorbeeld: James Kinglake van Domaine Begude, in de Limoux, Languedoc, mag geen Grüner Veltliner aanplanten in zijn wijngaard. Hij heeft het toch gedaan en maakt er een fantastische wijn van. Of neem Stéphanie Ponson en Frédéric Porro van Mas des Agrunelles. Een van hun beste wijnen, Carmin 2009, is een Vin de Pays d’Oc. De kwaliteit van deze ijnen dwingt een goede prijs af, ook al zijn het “maar” IGP wijnen.

De Franse AOC’s, de Spaanse DO’s en DOCa’s en de Italiaanse DOC’s en DOCG’s zullen niet snel verdwijnen. Er komen er zelfs nog regelmatig bij, want het blijft een manier om een wijn te onderscheiden van de massa. Ook in Chili, Argentinië, de USA, Zuid-Afrika en Australië, doet men actief aan herkomstbescherming. In tegenstelling tot Europese beschermde oorsprongsbenamingen hebben deze in de nieuwe wereld alleen betrekking op de plaats waar de druiven geteeld worden, er gelden geen andere criteria! Misschien dat ze daar in Europa lering uit zouden moeten trekken.

Terug naar wijnweetjes